Winning entries could not be determined in this language pair.There was 1 entry submitted in this pair during the submission phase. Not enough entries were submitted for this pair to advance to the finals round, and it was therefore not possible to determine a winner.Competition in this pair is now closed. |
Voordat je verder leest, beste lezer, moet ik je erop attenderen dat de bedevaart naar Rome waarover ik je zo ga vertellen, een totale ramp was. Als je in dit boek een verhaal verwacht over fysieke huzarenstukjes, wilskracht en zelfoverwinning, is het beter dat je nu stopt met lezen om jezelf een teleurstelling te besparen. Zoals Aristoteles het zo treffend zei (ik ga er maar even vanuit dat het Aristoteles was, want dat was tenslotte een zeer wijs man die heel veel dingen zei): "Vervloekt zij degene die zijn tijd besteedt aan het overdenken van zijn eigen successen, want die zal over veel vrije tijd beschikken". De trieste werkelijkheid is echter dat er bijna geen plan of voornemen was dat mijn kameraad en ik tijdens onze tocht niet zouden herzien. In feite hielden we ons vanaf het begin al niet aan de eerste regel van elke bedevaart; een overtreding die vervolgens de algehele teneur van onze hele reis zou bepalen. Zoals ik al zei: een desastreuze bedevaart. De eerste regel van elke bedevaart stelt namelijk dat de tocht moet beginnen bij de deur van je eigen huis. Anders kun je nu eenmaal niet echt spreken van een bedevaart. Wanneer een middeleeuwse pelgrim besloot te wandelen naar Santiago de Compostella (of hiertoe vriendelijk werd uitgenodigd door zijn biechtvader om zich te reinigen van zijn zonden), ging hij niet per koets naar het gebruikelijke vertrekpunt Roncesvalles om van daaruit zijn tocht te beginnen. Nee. Hij trok zijn espadrilles aan, pakte zijn stok en knapzak, nam afscheid van zijn familie door de overvloedige tranen van zijn meest nabije familieleden heen, en begon aan een maandenlange wandeltocht om zijn bestemming te bereiken (mits rovers, wilde dieren, kou, honger of de pest de bedevaart niet aanmerkelijk inkortte). Wij beschikten echter niet over de benodigde drie maanden voor onze reis naar Rome vanaf ons eigen huis op basis van espadrilles en paden. En dus besloten we een tocht te maken die het voorgaande zo dicht mogelijk zou benaderen. Omdat we niet aan onze wandeling konden beginnen vanuit Spanje namen we het vliegtuig naar een van de voormalige Spaanse koninkrijken om van daaruit te beginnen. Naar Napels om precies te zijn. Napels en Sicilië behoorden namelijk, geloof het of niet, gedurende een periode tot Spanje. Toen op de daalders met het borstbeeld van Filips II "Hispaniarum Rex" stond, was dit een verkorte vorm om te zeggen: Koning van Napels, Sicilië, en nog veel meer andere plekken. De prachtige stad Napels was een van de juwelen van de Spaanse (of Aragonese) kroon gedurende tweeënhalve eeuw, nauwelijks minder lang dan Argentinië bijvoorbeeld. Dat bijna niemand dit weet, bewijst hoe droevig het gesteld is met het Spaanse onderwijssysteem. | Entry #27262 — Discuss 0 — Variant: Netherlands
|