This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Dutch: America’s racial divide widens under Obama’s watch General field: Other Detailed field: Journalism
Source text - English KONRAD YAKABUSKI
America’s racial divide widens under Obama’s watch
KONRAD YAKABUSKI
The Globe and Mail
Published Thursday, May. 07 2015, 3:48 AM EDT
There is not much that Ted Cruz says that is not meant to inflame some subsector of the American electorate. So, it was the height of irony for the (despite himself) Canadian-born Republican Senator to last week accuse Barack Obama of spending his presidency “inflaming racial tensions” rather than being the “unifying leader” he had promised to be.
Mr. Cruz, who is running for the 2016 Republican presidential nomination, was participating in the latest iteration of a right-wing pile-on that occurs whenever (which is not a lot) Mr. Obama opens his mouth on the question of race. No matter how reflective, soothing or constructive the first African-American President tries to be, his words are inevitably twisted by talk radio and Fox News hosts into some angry demand for black reparations or diatribe against white power.
This is the main unrealized promise of the Obama presidency. The President, who has most deeply considered his country’s racial divide and faced the most oversized expectations with regard to narrowing it, has seen race relations and the economic plight of African-Americans worsen on his watch. In the wake of the Baltimore riots, far more Americans (61 per cent) characterize race relations as “generally bad” than at any time since Mr. Obama took office.
Worse, African-Americans are sliding down an economic ladder they had been gradually climbing. Millions of black people who moved north during the Great Migration of the mid-20th century found jobs in bustling factories. Millions more found public-sector jobs – as teachers, postal employees or city workers – as black people took over city governments and congressional seats in places such as Baltimore and Detroit. These workers formed the basis of a black middle class.
But the previous recession hit black people harder than any other group. Manufacturing was shedding jobs before the crash; governments and the post office followed suit when it hit. As Bard College professor Walter Russell Mead has noted, black people accounted for less than 12 per cent of the U.S. work force in 2011, but 21 per cent of postal employees and 20 per cent of all government workers. But with government and manufacturing in retreat, black people faced bleak job prospects.
The new economy is largely a black-free zone. A USA Today analysis last year found that African-Americans occupied only 2 per cent of the jobs at seven big Silicon Valley companies. That’s not hard to understand given the state of public schools in places such as Baltimore, Detroit and Washington, where political nepotism and unions have stood in the way of reform.
Meanwhile, systemic racism in the U.S. criminal justice system – black people are far more likely than white people to be sentenced to jail for minor drug violations, ending up with criminal records that make them virtually unemployable – is so deep as to cry out for a national inquiry.
Mr. Obama is hardly to blame for this situation, but it is a bit of a mystery why he has not made improving it a major, stated focus of his presidency. We have inklings of why – he does not want to be seen as the president of only black America, he knows anything he says makes him a lightning rod for the likes of Mr. Cruz. But are those good enough reasons not to seize the bully pulpit and unique opportunity history has provided him?
It’s true that Mr. Obama has spoken more often and forcefully about race during his second term. But there have also been more incidents that have forced him to speak up. The killings by police of Michael Brown, Tamir Rice, Eric Garner, Walter Scott and Freddie Gray – and the pain and rioting they provoked – warranted an expression of empathy from the one man African-Americans look to more than any other for healing.
There are also signs that, late in his presidency, Mr. Obama is finally shedding his reticence on race. On Monday, he presided over the launch of My Brother’s Keeper Alliance, a corporate-backed non-profit that aims to lift outcomes for black and Hispanic young men by boosting reading scores, high-school graduation rates and postsecondary enrolment. “We see ourselves in these young men,” Mr. Obama said of himself and first lady Michelle Obama. “We are in it for the long haul … not just the rest of my presidency, but for the rest of my life.” Obama watchers predict the charity will be a major focus when he leaves the White House.
His best work may be yet to come.
Translation - Dutch KONRAD YAKABUSKI
De kloof tussen blank en zwart wordt wijder onder Obama
KONRAD YAKABUSKI
The Globe and Mail (Canada)
Publicatiedatum: donderdag 7 mei 2015
Vrijwel alles wat Ted Cruz zegt, is bedoeld om tenminste een deel van de Amerikaanse kiezers op stang te jagen. Het was dan ook hoogst ironisch dat de Republikeinse senator, die zelf in Canada is geboren, Barack Obama er vorige week van beschuldigde dat deze tijdens zijn presidentschap 'de spanningen tussen de rassen heeft aangewakkerd' en zich niet als de beloofde 'verenigende leider' heeft ontpopt.
Cruz, in de nominatiestrijd voor republikeins kandidaat voor de presidentiële verkiezingen van 2016, mengde zich recent in de opzwellende rechtse ophef die volgt op de zeldzame keren dat Obama zich uitspreekt over raciale kwesties. En hoeveel moeite de eerste Afro-Amerikaanse president ook doet om met sussende woorden bedachtzaam en constructief over te komen, zijn woorden worden altijd wel verdraaid door de radiotalkshows en Fox News presentators als een boze schreeuw om herstelbetalingen of een felle aanval tegen de blanke elite.
Dit is de voornaamste onvervulde belofte in het presidentschap van Obama. De president was zich als geen ander bewust van de kloof tussen blank en zwart. De verwachting dat hij die kloof zou verkleinen, was dan ook onrealistisch hoog, maar tijdens zijn presidentschap is de interraciale en economische situatie voor Afro-Amerikanen alleen maar verslechterd. In de nasleep van de rellen in Baltimore beschouwen veel meer Amerikanen dan ooit (61 procent) sinds het aantreden van Obama de verhoudingen tussen de rassen als 'overwegend slecht'.
En wat nog erger is, Afro-Amerikanen dalen op de economische ladder die ze langzaam aan het beklimmen waren. Miljoenen zwarte zuiderlingen die tijdens de Great Migration halverwege de 20e eeuw naar het noorden zijn verhuisd, vonden daar werk in de goeddraaiende industrie. Miljoenen anderen kwamen aan het werk in de publieke sector – als onderwijzer, postbeambte of gemeentewerker – toen Afro-Amerikanen stadsbesturen en congreszetels overnamen in plaatsen als Baltimore en Detroit. Deze arbeiders vormden de basis van de zwarte middenklasse.
Maar tijdens de laatste recessie is de zwarte bevolking harder geraakt dan enige andere groep. In de industrie werd al afgeslankt voor de krach; tijdens de recessie volgden de overheid en de posterijen dit voorbeeld. Walter Russell Mead, professor aan Bard College, stelt dat minder dan 12 procent van de Amerikaanse arbeiders in 2011 uit Afro-Amerikanen bestond, maar dat dit aandeel 21 procent bedroeg onder postbeambten en 20 procent onder alle overheidsambtenaren. Met een reductie in het aantal banen bij industrie en overheid, waren de vooruitzichten voor de zwarte bevolking erg slecht.
Afro-Amerikanen hebben vrijwel geen aandeel in de nieuwe economie. Uit een onderzoek vorig jaar door USA Today kwam naar voren dat bij de zeven grootste bedrijven in Silicon Valley maar twee procent Afro-Amerikaans is. Geen vreemd cijfer, als je kijkt naar de toestand van het openbare onderwijs in plaatsen als Baltimore, Detroit en Washington, waar politiek nepotisme en vakbonden elke verandering hebben geblokkeerd.
Inmiddels is het systematisch racisme in het Amerikaanse rechtssysteem – zwarten krijgen sneller gevangenisstraf voor kleine drugscriminaliteit dan blanken, met als gevolg een strafblad en vrijwel geen kans op een baan – zo diep verankerd het schreeuwt om een nationale enquête.
Dat valt Obama niet aan te rekenen, maar de vraag is waarom hij tijdens zijn presidentschap niet de focus heeft gelegd op het verbeteren van deze situatie. We hebben wel een idee – hij wil niet alleen als de president van zwart Amerika gezien worden en hij weet dat alles wat hij zegt meteen wordt aangegrepen door mensen als Cruz. Maar is dat reden genoeg om nu niet sterk uit te halen en de unieke kans te grijpen die de geschiedenis hem heeft aangereikt?
Weliswaar heeft Obama in zijn tweede termijn vaker en feller gesproken over het rassenprobleem. Maar er zijn dan ook meer incidenten geweest die hem daartoe hebben gedwongen. Het doden door de politie van Michael Brown, Tamir Rice, Eric Garner, Walter Scott en Freddie Gray – en de pijn en rellen die dat opriep – dwongen een empathische reactie af van dé man waar Afro-Amerikanen zich toe wenden voor genezing.
Er zijn echter ook tekenen dat Obama nu, aan het einde van zijn presidentschap, zijn terughoudendheid met betrekking tot ras eindelijk van zich af schudt. Maandag leidde hij de lancering van My Brother's Keeper Alliance, een non-profit met ondersteuning uit het bedrijfsleven. Deze wil de vooruitzichten van Afro-Amerikaanse en hispanic jongeren verbeteren door ze beter te laten scoren bij leestests, te helpen een middelbare schooldiploma te halen en aan een vervolgopleiding te beginnen. “Wij zien onszelf terug in deze jongeren”, zei Obama over zichzelf en First Lady Michelle Obama. “We verplichten ons voor de lange termijn ... niet alleen de rest van mijn presidentschap, maar de rest van mijn leven.” Volgens Obamawatchers zal deze organisatie veel van zijn aandacht opeisen als hij het Witte Huis verlaat.
Zijn beste werk ligt misschien nog wel voor hem.
More
Less
Translation education
Other - SNEVT final exam
Experience
Years of experience: 9. Registered at ProZ.com: Sep 2009.
Language quality
Concise and consistent use of Dutch language
Fluent translations
Adherence to Microsoft and other specified terminology
Observance of client-specific guidelines and glossaries
Reliability
Delivery always on time
I resolve issues myself when possible, ask questions when necessary
Availability
Very flexible
Willing to work evenings, weekends when needed
Affordability
Reasonable rates
Negotiable for large or ongoing projects
Portfolio